پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تأثیر مشاهدۀ اطلاعات نسبی و مطلق بر یادگیری یک مهارت جدید
15
32
FA
داود
فاضلی
دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد
fazelidavid@gmail.com
علیرضا
فارسی
0000-0002-2086-6632
دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران
ar.farsi@gmail.com
بهروز
عبدلی
0000-0001-6772-2428
دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران
behrouz.abdoli@gmail.com
هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر مشاهدۀ اطلاعات نسبی و مطلق بر یادگیری یک مهارت جدید بود. جامعۀ آماری این پژوهش را دانشجویان پسر دانشگاه شهید بهشتی تشکیل میدادند که از بین آنها بهصورت نمونۀ دردسترس، 14 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی که همگی راستدست بودند و ازنظر جسمانی وضعیت سالمی داشتند انتخاب و به دو گروه 7 نفری تقسیم شدند. اطلاعات در این پژوهش بهصورت نمایش نقاط نورانی ارائه شدند. یک گروه اطلاعات همۀ اندامهای بدن را مشاهده میکرد (گروه اطلاعات نسبی) و گروه دیگر فقط اطلاعات مچ دست پرتاب را مشاهده می-کرد (گروه اطلاعات مطلق). افراد در اکتساب، 20 کوشش را اجرا نمودند و 24 ساعت بعد 5 کوشش را بهعنوان آزمون یادداری انجام دادند و بعد از آزمون یادداری همۀ گروهها فیلم اطلاعات همۀ اندامهای بدن (اطلاعات نسبی) را مشاهده کردند. این مرحله بهعنوان بازاکتساب نامگذاری شد. نتایج نشان داد که گروه اطلاعات مطلق در هماهنگی درون اندامها نسبت به گروه اطلاعات نسبی بیشتر شبیه به الگو عمل کرده است. این اثر در تمام مراحل پژوهش مشاهده شد. در متغیرهای کنترلکنندۀ حرکت، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت (05/p>0). همچنین، دیدن اطلاعات نسبی در مرحلۀ بازاکتساب تأثیری بر هماهنگی اندامها و دقت حرکت نداشت؛ اما بر متغیر کنترل حرکت تأثیر معناداری داشت و آن را بهبود بخشید. درکل، نتایج نشاندهندۀ این امر است که اطلاعات نسبی همیشه برای کسب الگوی هماهنگی مهمترین اطلاعات نیستند. در بعضی موارد مانند آنچه که در این پژوهش مشاهده شد، اطلاعات نقطۀ انتهایی حرکت نقش مهمتری را بازی میکنند.
اطلاعات نسبی,اطلاعات مطلق,نمایش نقاط نورانی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_538.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_538_4536999f3484b49aa4de4a56bf5ecf92.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تاثیر آموزش مهارت های اسب سواری بر تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم
33
46
FA
محمد
صارمیان
کارشناس ارشد دانشگاه اصفهان
msaremianfar@yahoo.com
احمد رضا
موحدی
0000-0002-2313-4752
هیأت علمی دانشگاه اصفهان
armovahedi@yahoo.com
مهدی
رافعی بروجنی
0000-0001-8139-6139
هیأت علمی دانشگاه اصفهان
m.rafei@spr.ui.ac.ir
مصطفی
نجفی
هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
mostafanajafi@yahoo.com
چکیده: <br />هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش مهارت های سب سواری بر تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. شرکت کنندگان شامل 25 نفر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در رده سنی 5 – 16سال بودند که پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال در نشانگان اتیسم در دو گروه تجربی (n= 11) و کنترل (n= 14) قرارگرفتند. هر شرکت کننده در گروه تجربی توسط یک مربی به طور انفرادی به مدت هشت هفته (چهار روز در هفته) تحت تمرین اسب سواری قرار گرفت. تغییرات در شدت اختلال در تعاملات اجتماعی از طریق مقیاس رتبه بندی اتیسم گیلیام- ویرایش دوم در پیش آزمون و دو روز پس از اتمام مرحله ی آموزشی در پس آزمون مورد اندازه گیری قرارگرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس مختلط دو عاملی و آزمون های تعقیبی مربوطه استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های اسب سواری منجر به کاهش معنی دار در شدت بروز اختلالات در تعاملات اجتماعی در گروه تجربی شد. با این حال، افراد شرکت کننده در گروه کنترل تغییر معنی داری در این نشانگان اتیسم در طول دوره آزمایشی نشان ندادند. یافته ی پژوهش حاضر مشخص ساخت که مداخله آموزش مهارت های اسب سواری منجر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم می شود. <br />کلید واژه ها: اختلال طیف اتیسم، تعاملات اجتماعی، اسب سواری
کلید واژه ها: اختلال طیف اتیسم,تعاملات اجتماعی,اسب سواری
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_539.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_539_a94f9ab86c0c3797ea0a26cbac53932e.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تاثیر یک برنامه تمرینات ریتمیک منتخب بر کنترل تعادل کودکان کم شنوای دچار کم کاری سیستم دهلیزی
47
64
FA
آرزو
احمدپور
0000-0003-4882-0596
دکترای دانشگاه شهید بهشتی
arezoo.ahmadpour@gmail.com
محمدعلی
اصلانخانی
0000-0001-6487-8056
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی
maslankhani@yahoo.com
حسن
عشایری
عضو هیات علمی دانشکده توانبخشی دانشگاه ایران
ashayerih.neuroscientist@yahoo.com
زهرا
جعفری
عضو هیات علمی دانشکده توانبخشی دانشگاه ایران
zahra.acn@googlemail.com
کودکان کم شنوای دچار کم کاری دستگاه دهلیزی نسبت به همتایان سالم خود در کنترل تعادل دچار مشکل هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین ریتمیک بر کنترل تعادل این کودکان بود. 24 کودک کم شنوای حسی عصبی که با آزمایشهای اکولوموتور و کالریک، کم کاری دستگاه دهلیزی آنان مسجل شده بود به طور تصادفی در دو گروه مداخله (12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله در یک دوره 6 هفته ای تمرینات ریتمیک شرکت کرد، در حالیکه گروه شاهد به فعالیتهای روزمره خود در خانه و مدرسه ادامه داد. کنترل تعادل آنان از طریق خرده مقیاس تعادل آزمون برونینکس – اوزرتسکی2 در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های تکراری نشان داد که نمره کل خرده مقیاس تعادلی برونینکس اوزرتسکی2 (P=0.003)، موارد با چشمان باز (P=0.000)، بسته(P=0.000) ، بر روی زمین (P=0.000) و بر روی تخته تعادل (P=0.000) در گروه تمرینی به طور معناداری بهتر از گروه شاهد بود. یک دوره فعالیت بدنی سازمان یافته با تاکید بر تحریکات حسی توانست وابستگی به دروندادهای بینایی را در کودکان کم شنوای دچار کم کاری دستگاه دهلیزی کاهش داده و حساسیت دستگاه دهلیزی را افزایش دهد.<br />واژگان کلیدی: تعادل، کودک کم شنوا، دستگاه وستیبولار، تمرینات ریتمیک، آزمون برونینکس – اوزرتسکی
تعادل,کودک کم شنوا,دستگاه وستیبولار,تمرینات ریتمیک,آزمون برونینکس – اوزرتسکی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_540.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_540_2c070712a600b1cc9181ec058af6bae9.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
جستجوی بینایی و دقت تصمیم گیری داوران ماهر و مبتدی بسکتبال
65
76
FA
صالح
رفیعی
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی
saleh_rafiee@yahoo.com
سید محمد کاظم
واعظ موسوی
استاد دانشگاه امام حسین (ع)
vaez_mohammad@yahoo.com.au
عبدالله
قاسمی
0000-0001-7113-6894
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
a_gh_m2003@yahoo.com
ابراهیم
جعفرزاده پور
دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران
jafarzadehpour.e@iums.ac.ir
هدف تحقیق حاضر مقایسه رفتار جستجوی بینایی و دقت تصمیم گیری داوران ماهر و مبتدی بسکتبال بود. شرکت کنندگان در تحقیق 38 داور مرد بسکتبال بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی تقسیم شدند (هر گروه 18 نفر). شرکت کنندگان در آزمون کلیپ ویدئویی (50 کلیپ در دو قسمت 25 تایی) شرکت کردند و تعداد و مدت تثبیت ها از طریق دستگاه ردیاب بینایی به همراه دقت تصمیم گیری برای هر شرکت کننده ثبت شد. برای مقایسه داده ها از آزمون تی مستقل و اندازه اثر استفاده شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه در دقت تصمیم گیری و جود دارد اما بین تعداد و مدت تثبیت های دو گروه هیچ اختلاف معنی داری و جود ندارد. این نتایج نشان داد که احتمالا داوران ماهر نسبت به داوران مبتدی توانایی بیشتری برای استخراج اطلاعات مرتبط با تصمیم گیری مناسب از زمینه بینایی مشابه را دارند، که به آنها کمک می کند تا تصمیمات دقیق تری بگیرند.
جستجوی بینایی,تعداد و مدت تثبیت بینایی,مهارت تصمیمگیری,داور بسکتبال
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_541.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_541_66afcc4e930334d7ed2621f70d80b1ad.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
اثر مقادیر مختلف مصرف نیکوتین بر عملکرد روانی حرکتی ورزشکاران و غیر ورزشکاران
77
94
FA
فاطمه
کشوری
کارشناس ارشد دانشگاه خوارزمی
fa.keshvari66@gmail.com
سعید
ارشم
استادیار دانشگاه خوارزمی
saeedarsham1@gmail.com
هدف از این تحقیق، تعیین اثر مقادیر مختلف مصرف نیکوتین بر عملکرد روانی حرکتی ورزشکاران و غیرورزشکاران بود. دو گروه مساوی ورزشکار و غیرورزشکار )36= n1= (n2 با استفاده از یک پرسشنامه اطلاعات عمومی که میزان مشارکت و سابقه فعالیت ورزشیآ نها را مشخص میکرد از بین دانشجویان پسر دانشگاه خوارزمی با دامنه سنی (24-18) به صورت در دسترس انتخاب شدند. هر گروه 36 نفری به صورت تصادفی در سه زیر گروه 12 نفری (مصرف 4 میلی گرم آدامس نیکوتین، مصرف 2 میلی گرم آدامس نیکوتین و مصرف صفر میلی گرم آدامس نیکوتین) جای گرفتند. از فرم غربالگری سلامت عمومی به منظور اطمینان از سلامت آزمودنیها و عدم سابقه مصرف دارو به ویژه سیگار استفاده شد. طرح این تحقیق، نیمه تجربی و از نوع کاربردی بود. دادهها با استفاده از ابزار زمان واکنش انتخابی و هماهنگی دودستی وینا جمع آوری گردید. علاوه بر آمار توصیفی، از آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه گیری مکرر استفاده شد (α=0.05). نتایج نشان داد که در رابطه با زمان واکنش انتخابی، تفاوتهای میانگین چه در رابطه با گروه (0.353=P) و چه در رابطه با مداخله (0.464=P) معنادار نبود. همچنین، به طور کلی اثر مقادیر مختلف نیکوتین بر زمان واکنش انتخابی در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار معنادار نبود (0.0501=P). در آزمون هماهنگی دو دستی، تفاوت بین میانگینهای دشواری هماهنگی دودستی در رابطه با گروه (0.001=P) معنادار بود، اما به طور کلی اثر مقادیر مختلف نیکوتین تفاوت معنی داری در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار نشان نداد (0.544=P).
زمان واکنش انتخابی,هماهنگی دو دستی,آدامس نیکوتین,ورزشکار,غیرورزشکار
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_542.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_542_e67d21d2dd3836dc4676464f2666750f.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تاثیر تمرینات جسمانی و نوروفیدبک بر تعادل بیماران مبتلا به سکته مغزی
95
110
FA
حدیث
صفری
کارشناس ارشد/ دانشگاه تبریز
hadis_safari5445@yahoo.com
مهتا
اسکندرنژاد
0000-0002-2136-0465
استادیار دانشگاه تبریز
m.eskandarnejad@tabrizu.ac.ir
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر نوروفیدبک و تمرینات جسمانی بر تعادل بیماران دچار سکته مغزی بود. روش پژوهش حاضر از نوع RCT و مطالعه بین گروهی بود، جامعه مورد مطالعه بیماران سکته مغزی در بازه سنی 35 – 70 سال بودند که از بین آنها 6 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند، و به طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین جسمانی و نوروفیدبک (هر گروه 2 نفر) قرار گرفتند. دوره درمان 12 جلسه 40 دقیقهای (3روز در هفته) به طول انجامید. تمرین نوروفیدبک با هدف تقویت موج SMR انجام شد. همچنین به منظور تمرینات جسمانی از تمرینات کاوتورن و کوکسی استفاده شد. در این تحقیق از آمار توصیفی به منظور دستهبندی اطلاعات، میانگین و انحراف استاندارد و از روش آماریd کوهن و تحلیل واریانس دوطرفه آمیخته برای تجزیه و تحلیل یافتههای تحقیق استفاده شد. همچنین اندازه اثر در این پژوهش با استفاده از روشی مبتنی بر میانگین و انحراف استاندارد دادهها (dکوهن) محاسبه شد. یافتهها نشان داد که در گروه نوروفیدبک و تمرین جسمانی بهبود معنیداری در تعادل نشان دادند اما در گروه فیزیوتراپی مرسوم تغییر چندانی حاصل نشد. در مجموع میتوان گفت نوروفیدبک و تمرینات جسمانی میتوانند به عنوان مکمل فیزیوتراپی معمول به تسریع درمان و بهبود تعادل بیماران دچار سکته مغزی کمک کنند.
سکته مغزی,نوروفیدبک,تمرینات جسمانی,تعادل
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_543.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_543_67d2998ccc657df228a2e50a4f0e2e4e.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تأثیر تمرین پر خطا و کم خطا بر یادگیری و انتقال مهارت پرتاب دارت نوجوانان دختر کم توان ذهنی
111
126
FA
امین
قمری
دانشجوی دکترا دانشگاه فردوسی مشهد
aminghamary@gmail.com
جعفر
محمدی
دانشجوی دکترا دانشگاه فردوسی مشهد
ja_mohamadi93@yahoo.com
مرضیه
محمدی
آموزش و پرورش استثنایی خراسان رضوی
marzi151@yahoo.com
ایجاد شرایط مناسب و برنامه های خاص برای توسعه و بهبود مهارتهای حرکتی در افراد دارای ناتوانیهای حرکتی و شناختی از جمله اهداف تحقیقات علمی در حوزه رفتار حرکتی است. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو برنامه تمرینی کم خطا و پر خطا بر مهارت پرتاب دارت در نوجوانان دختر دارای ناتوانی های ذهنی بوده است. 24 آزمودنی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون به دو گروه تقسیم شدند. میانگین ده اجرا به عنوان پیش آزمون یک هفته قبل از مرحله اکتساب از تمام آزمودنیها در فاصله 5/3 متر گرفته شد. گروه کمخطا، مرحله اکتساب را در چهار فاصله مختلف، از کمترین به سمت بیشترین فاصله و گروه پرخطا بصورت معکوس تمرین کردند. آزمون یادداری و انتقال دوگانه 48 ساعت بعد از مرحله اکتساب انجام شد. نتایج مربوط به خطای متغیر و مطلق با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تی مستقل محاسبه شد. یافتهها نشان داد که در خطای متغیر بین دو گروه در مرحله اکتساب (P=0.001) و یادداری (P=0.002) تفاوت معنیداری وجود داشت. در آزمون انتقال دو گانه، هم خطای مطلق (P=0.025) و هم خطای متغیر (P=0.001) در گروه کم خطا بطور معنیداری کمتر از گروه پر خطا بود. بطور کلی براساس نتایج تحقیق، بویژه آزمون انتقال دوگانه به عنوان یک معیار معتبرتر، برنامههای تمرینی که خطاها را محدود میکند، سودمند بوده و پیشنهاد می شود از این رویکرد جهت بهبود دقت، ثبات و همسانی اجرا در افراد دارای اختلال ذهنی استفاده شود.
کم توان ذهنی,کم خطا,پرخطا,انتقال دوگانه
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_544.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_544_f6ffab78d42c9b27f0969b15828e7966.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تاثیر فواصل زمانی مختلف تمرین آسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقاء حافظة آشکار
127
144
FA
امیر
شمس
0000-0001-9931-9158
استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
amirshams85@gmail.com
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فواصل زمانی مختلف تمرینآسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقای حافظة آشکار میباشد. نمونۀ آماری پژوهش حاضر در سه گروه حافظة آشکار حرکتی (گروههای ارتقای با فاصله2ساعت، تداخل با فاصله2ساعت + آزمون یادداری با فاصلۀh 2 و تداخل بافاصله 2 ساعت + آزمون یادداری فوری)، سه گروه حافظة آشکار (گروههای 12 ساعت ارتقا، تداخل تأخیری با فاصلة h12+ اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تأخیری h12+ اجرای آزمون یادداری با فاصلۀh 12)، و سه گروه حافظة آشکار حرکتی (گروههای 48ساعت ارتقا، تداخل تأخیری با فاصلة h48+ اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تأخیری h48+ آزمون یادداری با فاصلةh 48) تقسیم شدند. این پژوهش شامل مراحل اکتساب و یادداری بود و تکالیف زمان واکنش زنجیرهای متناوب و زمان واکنش دو انتخابی بینایی مورد استفاده قرار گرفت. در فاز اول مطالعه، تحکیم مبتنی بر ارتقا و در فاز دوم، تحکیم مبتنی بر ثبات بررسی شد. نتایج فاز اول برای گروههای ارتقای دو ، ارتقای 12 و ارتقای 48 ساعت نشان داد تحکیم مبتنی بر ارتقا برای گروه حافظة آشکار 48 ساعت ارتقا رخ داده است. نتایج فاز دوم نیز نشان داد در هر سه گروه حافظة با فاصله تمرین آسایی 48 ساعت، گروههای تداخل تأخیری با فاصلة h12 + اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تاخیریh 12+ آزمون یادداری با فاصلةh 12 اثر تحکیم مبتنی بر ثبات رخ داده و در گروههای حافظة با فاصله تمرین آسایی دو ساعت (تداخل بعد از دو ساعت + آزمون یادداری با فاصلة دو ساعت و تداخل بعد از دو ساعت + آزمون یادداری فوری) اثر تداخل پسگستر ایجاد شده است. همچنین، یافتهها نشان داند حافظة مربوط به تکلیف، بعد از یادگیری مهارت و در مرحلۀ استراحت، ثبات، ارتقا و تحکیم مییابد.
تحکیم,حافظة آشکار حرکتی,فواصل تمرین آسایی,ثبات,ارتقا
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_545.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_545_f6a97c6909e4fafb964ea9bdbd09c908.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تأثیر تحریکات لمسی حرکتی توسط مادر بر رشد جسمی نوزاد نارس
145
160
FA
منصوره
مکبریان
دکترای دانشگاه تهران
mokaberian@shahroodut.ac.ir
محمود
شیخ
دانشیار دانشگاه تهران
prosheikh@yahoo.com
شمس اله
نوری پور
استادیار دانشگاه علوم پزشکی سمنان-رئیس بیمارستان امیرالمونین سمنان
sh.noripour@yahoo.com
مهدی
نمازی زاده
0000-0002-1503-468x
دانشیار دانشگاه آزاد خوراسگان
drmnamazi@yahoo.com
بیش از نیم قرن است که مطالعات از ارتباط قوی بین تولد زودرس و اختلالات رشد و تکامل خبر میدهند. بنا بر ضرورت توجه به رشد نوزادان نارس، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تحریکات لمسی حرکتی توسط مادر بر وزن، قد، اندازۀ محیط اندامهایی چون دور سر، سینه، شکم، بازو و ران نوزادان نارس بود. به همین منظور از میان نوزادان نارس بستری در بخش نوزادان بیمارستان امیرالمومنین(ع) شهرستان سمنان در بازۀ زمانی یک الی دو ماهه، 40 نوزاد و مادر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس، مادران گروه تجربی تا تکمیل دورۀ جنینی(40 هفتۀ بارداری)، تحریکات لمسی حرکتی را روزی سه بار و هر بار به مدت 20 دقیقه بر روی نوزادان نارسشان اعمال نمودند در حالیکه گروه کنترل، تنها مراقبت های معمول را دریافت میکردند. اندازه گیریهای وزن، قد، دور سر، سینه، شکم، بازو و ران نوزادان، قبل از شروع مداخله و سپس در انتهای 40 هفتۀ بارداری از هر دو گروه بعمل آمد.نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) در سطح معناداری 0071/0 P≤نشان داد که میزان وزن گیری، اندازۀ دور بازو و دور ران نوزادان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بطور معناداری بیشتر بود در حالیکه علیرغم افزایش در اندازه های قد، دور سر، سینه و شکم نوزادان گروه تجربی، این افزایش معنادار نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت تحریکات لمسی حرکتی می تواند روشی موثر و در عین حال غیردارویی جهت افزایش رشد جسمی نوزادان نارس باشد.
تحریک لمسی حرکتی,قد,وزن,دور سر,نوزاد نارس
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_546.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_546_027eb183b2152b5036399e47d8c15302.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
7
21
2015
11
22
تأثیر یک دوره برنامه تمرینات منتخب بر برنامهریزی و حل مسئله کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی
161
176
FA
مژگان
معمارمقدم
مربی دانشگاه مازندران
mmemarmoghaddam@yahoo.com
حمیدرضا
طاهری
دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد
hamidtaherii@gmail.com
مهدی
سهرابی
0000000248203486
هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد
sohrabi@um.ac.ir
علی
مشهدی
هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد
mashhadi@um.ac.ir
علی
کاشی
0000-0003-1125-9125
هیات علمی پزوهشگاه تربیت بدنی
ssrc.kashi@yahoo.com
پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی یک دوره برنامه تمرینی منتخب بر برنامهریزی و حل مسئله کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی انجام شد. بدین منظور، 40 دانشآموز پسر 7 تا 11 سال از مدارس ابتدای ناحیه 6 شهر مشهد و به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. تشخیص اختلال با استفاده از فرمهای SNAP-IV و CBCL و مصاحبه بالینی صورت گرفت. شرکتکنندگان بهطور تصادفی به دو گروه (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. گروه تجربی برنامه تمرین منتخب را به مدت 24 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه، دریافت کردند. گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. آزمودنیها قبل و بعد از تمرین بهوسیله تکلیف برج لندن، ارزیابی شدند. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری صورت گرفت. نتایج نشان داده عملکرد کودکان گروه تجربی در برنامهریزی و حل مسئله، تفاوت معنیداری با گروه کنترل داشت (p<0.05)؛ بنابراین، برنامه تمرینی با شیوه ارائهشده در این تحقیق بر برنامهریزی و حل مسئله کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی تأثیر داشته است.
اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی,برنامه تمرینی منتخب,برنامهریزی,حل مسئله
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_547.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_547_d15367d07de8a62210157a49d4558aa2.pdf