پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
اعتباریابی نسخة فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی در کودکان
17
36
FA
منصوره
مکبریان
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه صنعتی شاهرود
mokaberian@shahroodut.ac.ir
ولی اله
کاشانی
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه سمنان
vkashani@semnan.ac.ir
فاطمه
صدیقی فاروجی
دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور تهران مرکز
sedighifaroji39@gmail.com
10.22089/mbj.2018.3095.1382
<strong>هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی در کودکان بود. بدینمنظور 564 کودک از بازة سنی 10 تا 12 سال بهصورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند و نسخۀ فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمة نسخة فارسی پرسشنامه تأیید شد و در</strong><strong>ادامه برای تعیین روایی سازة پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل</strong><strong></strong><strong>یابی معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقهای در روش آزمون ـ آزمون مجدد استفاده شد. نتایج پژوهش نشاندهندة برازش مطلوب مدل نسخة فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی است.</strong><strong> شاخصهای برازندگی رمزی 05/0، سی.اف.آی 92/0 و ان.ان.اف.آی 9/0 بود؛ همچنین، ضریب آلفای کرونباخ با 83/0 و ضریب همبستگی درونطبقهای با 80/0 از مقادیر قابلقبولی برخوردار بودند. یافتهها همچنین از ساختار تکعاملی و 16 سؤالی مقیاس اصلی حمایت میکند. بنابراین، نسخة فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی از روایی سازه و پایایی درونی و زمانی قابلقبولی در بین کودکان 10 تا 12 سال برخوردار است و میتوان از آن بهعنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی لذت فعالیت بدنی کودکان ایرانی استفاده کرد. </strong>
لذت فعالیت بدنی,کودکان,روایی سازه,همسانی درونی,پایایی زمانی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1284.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1284_dc977bdb0f015aa29d8b45db0f0c37c8.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تأثیر یک دوره برنامه تمرینی با تأکید بر تأثیر مهارتهای حرکتی ظریف بر کنشهای اجرایی کودکان با اختلال یادگیری
37
56
FA
شیلا
صفوی
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه اصفهان
shilasafavi@yahoo.com
ندا
قاضی نور
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه اصفهان
negha1347@yahoo.com
احمد
عابدی
دانشیار روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان
aa.abedi@edu.ui.ac.ir
10.22089/mbj.2018.3235.1396
<strong>هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرین مهارتهای حرکتی ظریف بر کنشهای اجرایی شامل حافظة کاری، حل مسئله و کنترل بازداری در دانش آموزان شش تا ده سالة </strong><strong>مبتلا به اختلال یادگیری بود. 30 دانش آموز از بین دانش آموزان مرکز اختلالات یادگیری به شکل تصادفی انتخاب و بهصورت همگن بر اساس جنسیت و پایة تحصیلی به</strong><strong>دو گروه کنترل و آزمایش (</strong><strong>15</strong><strong>=</strong><strong>n</strong><strong>)</strong><strong> تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 12 هفته بهصورت 24 جلسة یکساعته به تمرین مهارتهای ظریف با </strong><strong>تأ</strong><strong>کید بر مهارتهای هماهنگی بینایی ـ حرکتی و یکپارچگی بینایی ـ فضایی طبق بستة تمرینی رینی و ورنر (1976) پرداختند؛ اما گروه کنترل، </strong><strong>در طول مدت پژوهش،</strong><strong>فعالیتهای سازمانیافتة ورزشی را دریافت نکردند. از آزمون برج لندن، آزمون استروپ و خردهآزمون فراخنای اعداد و مقیاس هوشی وکسلرچهار، درمراحل پیش آزمون و پس آزمون برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از تحلیل کوواریانس برای مقایسة تفاوت میانگین گروهها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تمرین مهارتهای حرکتی ظریف بر کنشهای اجرایی (حل مسئله، حافظة کاری، کنترل بازداری) دانش آموزانِ با اختلال یادگیری، مؤثر بود (05/0</strong><strong>≥</strong><strong>P</strong><strong>).</strong><strong> مداخلة مهارتهای حرکتی ظریف، یک شیوة مؤثر برای بهبود حافظة کاری، حل مسئله و کنترل بازداری در دانش آموزانِ با اختلال یادگیری است.</strong>
اختلال یادگیری,مهارتهای حرکتی ظریف,کنشهای اجرایی,کودکان
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1274.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1274_ae0b4b45f414c7e84e9ea61c20d7e826.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تأثیر هشت هفته تمرین ریتمیک ایروبیک با موسیقی بر تبحر حرکتی، اضطراب و افسردگی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی
57
70
FA
بهزاد
محمدی اورنگی
دانشجوی دکتری یادگیری حرکتی، دانشگاه خوارزمی
behzadmoohamadi@gmail.com
رسول
یاعلی
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی
r.yaali@gmail.com
ندا
شهرزاد
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی
neda.shahrzad@gmail.com
10.22089/mbj.2018.3599.1437
<strong>هدف از پژوهش حاضر، تأثیر تمرین ریتمیک ایروبیک با موسیقی بر تبحر حرکتی، اضطراب و افسردگی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. نمونة پژوهش 60 کودک (30 پسر و 30 دختر) با اختلال هماهنگی رشدی بودند که به روش خوشهای هدفمند انتخاب شدند. برای تشخیص اختلال از پرسشنامة تشخیص اختلال هماهنگی رشدی، از مقیاس مارچ و همکاران برای اضطراب، </strong><strong>از</strong><strong> مقیاس افسردگی دوران کودکی لانگ و تیشر برای سنجش افسردگی</strong><strong> و از آزمون </strong><strong>برونینکس ـ اوزرتسکی</strong><strong> ـ </strong><strong>دو</strong><strong> برای تبحر حرکتی استفاده شد. ورزش ایروبیک طی هشت هفته آموزش داده شد. برای بررسی اثرات تمرین ایروبیک بر متغیرهای وابسته، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر سه فاکتور اضطراب، افسردگی و تبحر حرکتی، گروه تجربی در پسآزمون پیشرفت داشته است </strong><strong>(</strong><strong>P<0.001</strong><strong>)</strong><strong>؛ اما در گروه</strong><strong>کنترل پیشرفت معنادار نیست (</strong><strong>0.05</strong><strong>></strong><strong>P</strong><strong>). همچنین گروه آزمایش دختران نسبت به گروه آزمایش پسران پیشرفت بیشتری داشته است. در تفسیر این نتایج میتوان گفت تأثیر ورزش ایروبیک بر تبحر حرکتی، اضطراب و افسردگی بهدلیل مهیجبودن، شادبودن و به چالش کشاندن کودک از طریق ترکیب حرکات است؛ بنابراین پیشنهاد میشود </strong><strong>برای ارﺗﻘﺎی ﻣﻬﺎرت ﺣﺮﮐﺘﯽ و همچنین کاهش اضطراب و افسردگی ﮐﻮدﮐﺎن در ﻣﺪارس از ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ تمرینی ایروبیک در ﺳﺎﻋﺎت تربیتبدنی و ورزش اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. </strong>
تمرین ایروبیک,تبحر حرکتی,اضطراب,افسردگی,اختلال هماهنگی رشدی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1269.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1269_382854f614348a11b8836eb0f284bc75.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
اثر تمرین راهرفتن روی سنگفرش مصنوعی بر برخی پارامترهای فضایی ـ زمانی گامبرداری زنان سالمند
71
86
FA
ملیحه
نعیمی کیا
استادیار رفتار حرکتی، پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایران
mnkia_1@yahoo.com
امین
غلامی
0000-0003-1915-3974
استادیار رفتار حرکتی، پژوهشگاه علوم ورزشی ، تهران، ایران
amingholami91@gmail.com
10.22089/mbj.2018.3683.1447
<strong>هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین راهرفتن روی سنگفرش مصنوعی بر پارامترهای فضایی ـ زمانی گامبرداری سالمندان زن بود. 20 سالمند زن (65-80 سال) شهر تهران و واجد شرایط در پژوهش انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه 10 نفرة تجربی و کنترل تقسیم شدند.</strong><strong> گروه تجربی تمرین</strong><strong> راهرفتن</strong><strong>روی سنگفرش را با پای برهنه به مدت </strong><strong>12 هفته، هفتهای سه جلسه انجام داد.</strong><strong>برای سنجش </strong><strong>پارامترهای گامبرداری از دستگاه تحلیل گامبرداری زبریس در پیشآزمون </strong><strong>و پسآزمون استفاده شد</strong><strong>. نتایج آزمون </strong><strong>تحلیل واریانس مختلط با عامل درونگروهی زمان (قبل و بعد تمرین) و بینگروهی </strong><strong>(گروه تجربی و کنترل) نشاندهنده معناداری اثر متقابل زمان و گروه بود</strong>(P<0.05)<strong>. بنابراین، از آزمون تی همبسته برای مقایسة درونگروهی نمرات پیشآزمون و پسآزمون هر گروه و از آزمون تی مستقل برای مقایسههای بینگروهی استفاده شد. مقایسههای درونگروهی نمرات پیش و پسآزمون گروه تجربی نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین نمرات </strong><strong>شامل </strong><strong>آهنگ گام، طول گام، سرعت گامبرداری و تغییرپذیری سرعت گامبرداری</strong><strong> وجود داشت</strong> (P<0.05)<strong>.</strong> <strong>این تفاوت در مورد گروه کنترل در مورد هیچیک از شاخصها دیده نشد</strong>(P>0.05)<strong>. مقایسههای بینگروهی در پسآزمون نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین نمرات </strong><strong>شامل </strong><strong>آهنگ، طول و سرعت گامبرداری و تغییرپذیری سرعت گامبرداری گروه تجربی و کنترل وجود داشت </strong>(P<0.05)<strong>؛ بنابراین، تمرین راهرفتن روی سطوح برجسته میتواند بر شاخصهای زمانی و فضایی گامبرداری سالمندان اثرگذار باشد.</strong><br /> <br /> <strong> </strong>
تمرین راهرفتن,سنگفرش مصنوعی,پارامترهای گامبرداری,سالمندان
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1283.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1283_c0b6c69e77d5fd25e05b3534314d1797.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تعیین روایی و پایایی آگاهی بدنی آزمون ادراکی حرکتی پوردو
87
100
FA
مریم
امیری
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
amirimaryam1364@gmail.com
فرهاد
قدیری
0000-0002-1884-4899
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی تهران
ghadiri671@gmail.com
10.22089/mbj.2017.4028.1482
<strong>هدف از مطالعة حاضر بررسی روایی و پایایی آگاهی بدنی آزمون ادراکی ـ حرکتی پوردو است. در این پژوهش 400 دانشآموز کلاس اول بهعنوان نمونة آماری از میان همة دانشآموزان کلاس اول مقطع ابتدایی شهرستان اهواز (10349 نفر) برای روانسنجی این آزمون انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، آزمون ادراکی ـ حرکتی پوردو بود. برای تعیین اعتبار عاملی اکتشافی از روش تحلیل عاملی مؤلفههای اصلی، برای تعیین اعتبار عاملی تأییدی از الگوی معادلات ساختاری و برای تعیین پایایی زمانی از ضریب همبستگی درونطبقهای به روش آزمون مجدد استفاده شد. یافتهها، پایایی آزمونهای تشخیص بخشهای بدن (</strong><strong>ICC-0.95</strong><strong>)، عبور از مانع (</strong><strong>ICC-0.92</strong><strong>)، تقلید حرکات (</strong><strong>ICC-0.96</strong><strong>)، برتری جانبی (</strong><strong>ICC-0.90</strong><strong>) و جهتیابی (</strong><strong>ICC-0.89</strong><strong>) را نشان داد. روایی آگاهی بدنی آزمون پوردو با استفاده از روایی سازه (تحلیل عاملی اکتشافی) و روایی تحلیل عاملی تأیید شد. نتایج نشان داد آزمون آگاهی بدنی پوردو با درصد واریانس 63/29 در عامل اول که مربوط به آزمون تشخیص راست و چپ بدن، برتری جانبی، جهتیابی و تقلید حرکات است و 04/29 در عامل دوم که مربوط به آزمون تشخیص بخشهای بدن میشود، از روایی سازة مطلوبی برخوردار است؛ بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد که آزمون آگاهی بدنی پوردو از اعتبار و پایایی لازم برخوردار است و میتوان از آن بهعنوان ابزاری مناسب برای تعیین آگاهی بدنی و تشخیص مشکلات آگاهی بدنی کودکان استفاده کرد. </strong>
آزمون ادراکی ـ حرکتی پوردو,پایایی,روایی,آگاهی بدنی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1278.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1278_189f3bd0877bfba2d5f39b768ce4ab34.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تأثیر سازگاری منشوری سیستم بینایی بر کنترل قامت و دقت پرتاب دارت
101
114
FA
زینب
شریفی
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
z.sh22@yahoo.com
زهره
مشکاتی
0000-0002-7328-9357
دانشیار رفتار حرکتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)*
zmeshkati@gmail.com
ابراهیم
صادقی
استادیار اعضاء مصنوعی و وسایل کمکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
sadeghi@rehab.mui.ac.ir
10.22089/mbj.2017.472.1507
<strong>هدف این مطالعه بررسی اثر سازگاری منشوری بر کنترل قامت و دقت پرتاب دارت بود.</strong><strong> بدینمنظور </strong><strong>17 شرکت کنندة زن و مرد سالم با دامنة سنی 20 تا 41 سال، بر اساس دقت پرتاب در دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. هر شرکت کننده درمجموع 480 پرتاب دارت را در هشت روز متوالی انجام داد. گروه آزمایش در طول زمان پرتاب دارت، از عینک منشوریای که باعث انحراف دید به سمت چپ میشد، استفاده کرد. قبل و بعد از دورة تمرینی، تعادل ایستا در حالت های چشم باز و بسته، توسط دستگاه صفحه نیرو ثبت شد؛ همچنین، دقت پرتاب ها نیز اندازه گیری شد. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از آنالیز واریانس مرکب و آنالیز کوواریانس استفاده شد.</strong><strong> نتایج نشان داد </strong><strong>جابهجایی و سرعت نوسان قدامی ـ خلفی (</strong><strong>0.002</strong><strong>=</strong><strong>P</strong><strong>) و جابهجایی و سرعت نوسان کلی مرکز فشار (</strong><strong>0.006</strong><strong>=</strong><strong>P</strong><strong>) در گروه آزمایش کاهش یافت. در بین دو حالت چشم باز و چشم بسته تفاوت معناداری مشاهده نشد (</strong><strong>P≥0.05</strong><strong>). همچنین، تعامل معناداری در فاکتورهای گروه و بینایی مشاهده نشد (</strong><strong>P≥0.05</strong><strong>). شاخص دقت در پس آزمون تفاوتی را نشان نداد؛ اما در آزمون یادداری، متغیر دقت در گروه آزمایش به طور معناداری بهتر بود (</strong><strong>0.02</strong><strong>=</strong><strong>P</strong><strong>). </strong><strong>نتایج بیان میکند که </strong><strong>چالش حاصل از سازگاری بینایی، ضمن بهبود دقت پرتاب، ممکن است کنترل قامت افراد را نیز بهبود بخشد. </strong><br /> <br /> <strong> </strong>
تطبیقپذیری بینایی,کنترل قامت,هدفگیری
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1271.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1271_e410a3539a20d93797bd2b21fc5844ee.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تأثیر روشهای تمرین کمخطا، پرخطا و مقیاسبندی تجهیزات بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در کودکان
115
134
FA
محمد
صحبتیها
0000-0002-6575-4319
دانشجوی دکتری یادگیری حرکتی، دانشگاه تهران
sohbatiha.m@ut.ac.ir
علی اکبر
جابری مقدم
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه تهران
ajaberimoghaddam@yahoo.com
مهدی
شهبازی
0000-0002-2148-4150
دانشیار رفتار حرکتی، دانشگاه تهران
shahbazimehdi@ut.ac.ir
10.22089/mbj.2017.4307.1511
<strong>هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسة </strong><strong>تأثیر روشهای تمرین کمخطا، پرخطا و مقیاسبندی تجهیزات بر </strong><strong>یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در کودکان بود. بدینمنظور 50 دانش</strong><strong></strong><strong>آموز پسر ده ـ دوازده ساله که سابقة فعالیت ورزشی داشتند، بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی به پنج گروه دهنفره (تمرین با تجهیزات مقیاسبندیشده از فاصلة ثابت، تمرین با تجهیزات استاندارد [مقیاسبندینشده] از فاصلة ثابت، تمرین کمخطا با تجهیزات مقیاسبندیشده، تمرین کم خطا با تجهیزات استاندارد و تمرین پرخطا با تجهیزات </strong><strong></strong><strong>مقیاسبندیشده) تقسیم شدند. مرحلة اکتساب پنج جلسه بود و در هر جلسه 50 کوشش اجرا شد. آزمون ها شامل آزمون انتقال و یادداری بودند. آزمون انتقال با 10 پرتاب از فاصلة سهونیممتری از حلقهای با ارتفاع 8/2 متر با توپ شش، در آخرین روز اکتساب و 10 </strong><strong></strong><strong>دقیقه پس از آخرین کوشش اجرا شد. آزمون یادداری نیز بهصورت طرح انتقال دوگانه با 10 پرتاب از فاصلة سهونیممتری از حلقه با توپ سایز پنج و هفت بهترتیب با ارتفاع حلقة 60/2 و 05/3 متری، 24 ساعت بعد از آخرین جلسة اکتساب برگزار شد. </strong><strong>داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته، تحلیل واریانس یک</strong><strong></strong><strong>سویه و مرکب در سطح معناداری </strong><strong>05/0 </strong><strong>تحلیل شدند. مقایسة متغیر دقت گروه ها در آزمون یادداری و انتقال نشان داد که بین گروه ها تفاوت معناداری وجود ند</strong><strong>ارد (</strong><strong>P˃0.05</strong><strong>)</strong><strong>. باوجوداین، الگوی پرتاب گروههای تمرین با تجهیزات مقیاسبندی شده بهتر از گروه تمرین با تجهیزات استاندارد بود </strong><strong>(</strong><strong>P<0.05</strong><strong>)</strong><strong>. بهطورکلی بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تمرین با استفاده از تجهیزات مقیاسبندی</strong><strong></strong><strong>شده باعث شکلگیری بهتر الگوی حرکت در کودکان میشود.</strong>
مقیاسبندی تجهیزات,تمرین کمخطا,پرتاب آزاد بسکتبال,کودکان
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1279.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1279_8fd2738ddecd19f568d533e3e0edb9f3.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
رشد طرحریزی حالت راحت پایانی در یک تکلیف دستکاری
135
152
FA
حمـید
صـالـحی
0000-0002-5921-6602
دانشیار رفتار حرکتی، دانشگاه اصفهان
dr.salehi@gmail.com
مجید
برجی
کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه اصفهان
majid.borji69@yahoo.com
10.22089/mbj.2017.4434.1524
<strong>تمایل به بیشینهکردن آسانی وضعیتهای دست و بازو در پایان اجرای تکالیف حرکتی دستکاری ساده بهجای شروع حرکت، با عنوان اثر حالت یا وضعیت راحت/آسان پایانی تعریف شده است. از این ویژگی به عنوان معیاری برای ارزیابی آثار رفتاری طرحریزی عمل استفاده شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی روند رشدی طرحریزی حرکت گروهی از کودکان پسر سالم رشدی با دامنة سنی سه تا 10 سال (میانگین 25/2</strong><strong>±</strong><strong>06/6 سال؛ تعداد </strong>=<strong> ۹۷) و مقایسة آن با یک گروه از مردان جوان 18 تا 24 سال (میانگین 13/2</strong><strong>±</strong><strong>70/20 سال؛ تعداد </strong>=<strong>20) بود. شرکتکنندگان یک تکلیف طرحریزی حرکت (تکلیف شمشیر) را اجرا کردند که در آن یک شمشیر اسباببازی چوبی را میگرفتند و درون یک شکاف جا میدادند. درصد رعایت وضعیتهای راحت پایانی در جهتهای کنترل و مهم ارزیابی شد. نتایج، اثر سن را در افزایش درصد رعایت وضعیتهای راحت پایانی در موقعیتهای مهم مشخص کرد؛ به این صورت که کودکان بزرگتر بیشتر از کودکان کوچکتر حالت راحت پایانی را نشان دادند و از میان آنها، کودکان 10 ساله در رعایت حالت راحت پایانی به سطح حساسیت مشابه بزرگسالان رسیدند. این پژوهش درمجموع نشان داد در کودکان حساسبودن نسبت به رعایت حالت راحت پایانی مشابه بزرگسالان، تا 10 سالگی رشد میکند.</strong>
طرحریزی عمل/حرکت,دستکاری شیء,رشد حرکتی,کنترل حرکتی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1270.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1270_813fe30c6ccf3cb6968132ca191aa4a1.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تأثیریک دوره تمرینات هوازی بر میزان ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ و میزان توجه و تمرکز زنان سالمند
153
164
FA
مرتضی
طاهری
استادیار رفتارحرکتی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)
taheri_morteza@yahoo.com
خدیجه
ایران دوست
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)
parirandoust@gmail.com
10.22089/mbj.2017.4609.1540
<strong>هدف از این پژوهش تأثیریک دوره تمرینات هوازی بر میزان ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ (</strong><strong>BDNF</strong><strong>) و میزان توجه و تمرکز زنان سالمند بود. در این پژوهش نیمهتجربی، 19 زن سالمند با میانگین سن 2/4</strong><strong>±</strong><strong>3/58 بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (</strong><strong><em>10</em></strong><strong>=</strong><strong><em>n</em></strong><strong>) و کنترل</strong><strong>(</strong><strong><em>9</em></strong><strong>=</strong><strong><em>n</em></strong><strong>)</strong><strong> تقسیم شدند. از همة آزمودنیها 24 ساعت قبل از شروع تمرین و 24 ساعت پس از پایان دورة آزمون، بهصورت ناشتا خونگرفته شد. دادهها با استفاده از آزمون توجه و تمرکز وینا (</strong><strong>COG</strong><strong>) جمعآوری شدند. </strong><strong>مؤلفههای آزمون شامل تعداد انتخابهای صحیح، تعداد انصراف صحیح (شاخص سرعت پردازش در توجه)، میانگین زمان انتخاب صحیح (شاخص تمرکز) و میانگین زمان انصراف صحیح (توجه انتخابی) به آزمونها بود. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه تمرین هوازی بهمدت 45-30 دقیقه با شدت 55-40 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی داشتند. گروه تمرینی در قیاس با گروه مرجع (نورم)، رتبة درصدی 87 را در پسآزمون احراز کرد. این در حالی بود که گروه کنترل رتبة درصدی 34 را احراز کرد. نتایج پژوهش نشان داد شاخصهای سرعت پردازش (</strong><strong>P=0.001</strong><strong>)، توجه انتخابی</strong><strong>(</strong><strong>P=0.001</strong><strong>) و شاخص تمرکز (</strong><strong>P=0.001</strong><strong>) بهبود معنیداری یافت. ازآنجاکه ارتباط مستقیمی بین سطح </strong><strong>BDNF</strong><strong> و تمرینات هوازی وجود دارد و از طرفی تأثیر </strong><strong>BDNF</strong><strong> بر ویژگیهای شناختی روشن است، بنابراین تمرین هوازی با شدت متوسط میتواند زمینة بهبود ویژگیهای روانی حرکتی همچون توجه و تمرکز را مهیا کند.</strong>
سالمند,ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ,توجه,تمرکز
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1268.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1268_b656a36c544e498b8965774fd7a4c9f4.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
9
30
2018
01
21
تأثیر قابلیت محیط (فراهمسازها) روی ادراک بینایی و تعادل کودکان دچار اختلالات ذهنی
165
182
FA
مرتضی
همایون نیا
دانشجوی دکتری رفتار حرکتی، دانشگاه تهران
mortezahomayoun@gmail.com
محمود
شیخ
دانشیار رفتار حرکتی، دانشگاه تهران
proshekh@yahoo.com
رسول
حمایت طلب
استاد رفتار حرکتی، دانشگاه تهران
rasoolhe@yahoo.com
شهناز
شهربانیان
استادیار آسیبشناسی ورزشی، دانشگاه تهران. گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا همدان. گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس
shahcaz@yahoo.com
10.22089/mbj.2017.4626.1542
<strong>هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر قابلیت محیط (فراهم</strong><strong></strong><strong>سازها) روی ادراک بینایی و تعادل کودکان دچار اختلالات ذهنی شش تا نهساله بود.</strong><strong>این پژوهش کاربردی و از نوع نیمهتجربی </strong><strong>)</strong><strong>مداخلهای</strong><strong>(</strong><strong> بود. جامعة</strong><strong>آماری</strong><strong>این</strong><strong>پژوهش</strong><strong>تمام</strong><strong>کودکان دچار اختلالات ذهنی شش</strong><strong>تا نهسالة در سال 1396 به تعداد 175 کودک بود. با توجه به امکانات و همکاری مدیران و معلمان مدارس استثنایی شهر ستان، از این تعداد، 50 دانشآموز پسر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و سپس بهصورت تصادفی در یکی از گروههای آزمایش یا کنترل قرار گرفتند (25 نفر در هر گروه). آزمودنیها در گروه آزمایش بهمدت 36 جلسه (سه ماه و هفته ای سه جلسه) و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه تحت آموزش و تمرین برنامههای خاصی که شامل فراهمسازی محیطی با قابلیت زیاد در راستای بهبود متغیرهای پژوهش بود و در محیط مدرسه اجرا میشد قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارتهای رشد حرکتی کودکان از آزمون تبحر حرکتی بروینینکز ـ اوزرتسکی و آزمون مهارتهای ادراک بینایی (</strong><strong>TVPS</strong><strong>) استفاده شد. دادهها با روش آماری آنالیز کوواریانس تجزیهوتحلیل شدند.</strong><strong>نتایج بهدستآمده نشان داد که فراهمسازها روی مهارتهای رشد حرکتی در دو مهارت ادراک بینایی و تعادل تأثیر داشته است </strong><strong>(P<0.01)</strong><strong>،</strong><strong>همچنین، نتایج این پژوهش نشان داد که فراهمسازها در متغیر اکمال بینایی (تشخیص شکلها از نمادهای ناکامل آنها) تأثیری نداشتند </strong><strong>(P>0.05)</strong><strong>. </strong><strong>یافتههای پژوهش نشان داد که لازم است به محیط و تواناییهای محیطی و استفاده از روشهای مناسب فراهمسازی بهمنظور افزایش ادراک بینایی و تعادل کودکان دارای اختلال ذهنی توجه ویژه داشت و با استفاده از قابلیت محیط، مهارتهای ادراک بینایی و تعادل را در کودکان دچار اختلال ذهنی بهبود بخشید.</strong>
فراهمسازها,تعادل,ادراک بینایی,کودکان دچار اختلال ذهنی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1277.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1277_a18f3f49720722a25bdde87a3507ca2d.pdf