%0 Journal Article %T اثر مشارکت خستگی عضلانی مرکزی و محیطی ناشی از انقباضات زیربیشینه‌ی مچ پا بر همکوشی‌های عضلانی و کنترل قامت %J رفتار حرکتی %I پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی %Z 2538-273X %A حاتمی بهمن بگلو, زینب %A فارسی, علیرضا %A حسن لویی, حمیدالله %A تیلپ, مارکوس %D 2023 %\ 03/21/2023 %V 15 %N 51 %P 67-90 %! اثر مشارکت خستگی عضلانی مرکزی و محیطی ناشی از انقباضات زیربیشینه‌ی مچ پا بر همکوشی‌های عضلانی و کنترل قامت %K پایداری قامت %K انقباضات %K زیربیشینه %K انقباضات بیشینه %K فعال‌سازی ارادی %R 10.22089/mbj.2021.10287.1959 %X اگر چه اثر خستگی عضلانی مچ پا بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی‌های عضلانی بررسی شده است، اما نیاز به بررسی بیشتر مشارکت ابعاد خستگی عضلانی (محیطی و مرکزی) بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی‌ عضلات می‌باشد. بنابراین هدف این پژوهش تعیین اثر انقباضات عضلانی زیربیشینه بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی‌های عضلانی بود. دوازده شرکت کننده ۳۳-۲۵ سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا تحریک‌های الکتریکی بر عصب درشت نئی اعمال شد تا موج M، خستگی مرکزی و خستگی محیطی شرکت‌کننده‌ها طی انقباضات ارادی بیشینه اندازه گیری شوند. سپس شرکت‌کنندگان نوسان جلو-عقب بر روی صفحه نیرو انجام دادند تا میزان همکوشی‌های عضلانی ده عضله و مرکز فشار آنها ثبت شوند. شرکت‌کننده‌ها پروتکل خستگی عضلانی حاصل از انقباضات زیربیشینه را بر روی دینامومتر انجام دادند و پس از آن متغیرهای مربوط به قبل از خستگی مجددا اندازه‌گیری شدند. اثر خستگی عضلانی با آزمون آماری تی وابسته و تعداد هم‌انقباضی‌ها با آزمون زد فیشر آزمون شد. خستگی حاصل از انقباضات زیربیشینه موجب افزایش معنادار ناحیه نوسان مرکز فشار شد. واریانس فعالیت عضلات، همکوشی‌های عضلانی بعد از خستگی عضلانی کاهش و تعداد هم انقباضی‌های عضلانی نیز به طور معناداری افزایش یافتند. همچنین خستگی مرکزی (۶۴/۱۶ درصد) به طور معناداری مشارکت بیشتری نسبت به خستگی محیطی (۳۲/۲ درصد) بعد از انقباضات زیربیشینه داشت. بنابراین با توجه به نتایج این مطالعه د بررسی مکانیسم‌های محیطی و مرکزی حاصل از خستگی عضلات مچ پا می‌تواند برای برنامه‌ریزی تمرینات توانبخشی و تعادلی مفید باشد. %U https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2542_062fc6e62dd9f87c1b14407092cee797.pdf