پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
اثر محیط اجرا و نوع رشتة ورزشی بر ادراک فاصله و عملکرد ورزشکاران
39
62
FA
مریم
عبدالشاهی
0000-0002-9354-8168
دانشگاه الزهرا (س)
dr.abdoshahy@gmail.com
سمیرا
نظری مباشر
دانشگاه الزهرا
samiranazari@mail.com
پریسا
حجازی دینان
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا
pdinan1@yahoo.com
مریم
رحیمیان مشهدی
استادیار دانشگاه الزهرا(س)
mehdiesf1@yahoo.com
10.22089/mbj.2018.5598.1652
هدف از مطالعة حاضر مقایسة ادراک فاصله ورزشکاران سالنی و خارج سالنی در محیطهای سرپوشیده و روباز در فواصل دور و نزدیک بود. تعداد40 ورزشکار مرد (سابقة ورزشی حدود 5 سال و دامنة سنی بین20 تا 35 سال)، شامل 10 نفر تکواندوکار (انفرادی و سرپوشیده)،10نفر ورزشکار تنیس خاکی (انفرادی و روباز)، 10 نفر والیبالیست (تیمی و سرپوشیده) و10 نفر فوتبالیست (تیمی و روباز) انتخاب شدند. آزمون استاندارد راه رفتن با چشم بسته جهت سنجش ادراک فاصله، در چهار شرایط متفاوت (محیطهای سرپوشیده و روباز، در فاصله 3 و 10 متر) انجام شد. میزان خطا برای رسیدن به هدف (شاخص ادراک فاصله) و زمان حرکت و طول گام (شاخص عملکرد) ثبت گردید. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر (2 نوع ورزش ×2 محیط × 4 شرایط آزمون) نشان داد میزان خطای ورزشکاران ورزشهای روباز و سرپوشیده تفاوت معناداری نداشت اما خطای ورزشکاران انفرادی بطور معناداری از تیمی بیشتر بود. زمان حرکت ورزشکاران گروه روباز و گروه تیمی در فاصله 10 متر محیط باز، به ترتیب بیشتر از ورزشکاران گروه سرپوشیده و گروه انفرادی بود. طول گام ورزشکاران ورزشهای روباز و سرپوشیده تفاوت معناداری نداشت، اما طول گام ورزشکاران انفرادی بطور معناداری بیشتر از تیمی بود. این یافتهها نشان میدهند که نوعِ تیمی یا انفرادی بودن رشته ورزشی و محیط اجرای ورزش به دلیل ماهیت رشته ورزشی، ترس از برخورد با دیوار و یادگیری پارامترهای فضایی- زمانی تمرین شده بر بهبود ادراک فاصله و عملکرد ورزشکاران تأثیر دارد
ادراک فاصله,ورزشکاران انفرادی,محیط سرپوشیده و روباز
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1646.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1646_07d98bf045affbb3de1a9500c6df5ad0.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
بررسی اقتصاد دویدن در افراد مبتدی: نقش کانون توجه مربوط و نامربوط با بعد درونی و بیرونی
101
122
FA
مهین
عقدایی
گروه علوم رفتاری و شناختی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
dr_aghdae@yahoo.com
علیرضا
فارسی
دانشگاه شهید بهشتی- دانشکده تربیت بدنی
a_farsi@sbu.ac.ir
مریم
خلجی
دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
maryam_khalaji_69@yahoo.com
10.22089/mbj.2019.6630.1734
نوع تمرکز توجه بر وضعیت فیزیولوژیکی و روانشناختی افراد در طول دویدن تاثیرگذار است. هرچند نقش موثر راهبردهای توجه بیرونی در تولید حرکات بهینه بارها مورد تاکید قرار گفته است، اما هنوز نقش توجه به عوامل مرتبط و نامرتبط با حرکت در شرایط دستکاری قیود مختلف تکلیف و فرد، به خوبی مشخص نشده است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش راهبردهای توجهی مربوط و نامربوط با بعد درونی و بیرونی بر اقتصادِ دویدن افراد مبتدی انجام شد. دوازده زن مبتدی (دامنه سنی 18 تا 30 سال) تکلیف دویدن روی تردمیل را انجام دادند. به منظور اندازهگیری سرعت حداکثر شرکتکنندگان، سرعت تردمیل با 6 کیلومتر بر ساعت شروع شد و پس از هر یک دقیقه سرعت 2 کیلومتر بر ساعت افزایش یافت. این روند تا زمانیکه خستگی ارادی پدیدار شود، ادامه داشت. سرعت استفاده شده در هر چهار شرایط آزمایشی (درونی مربوط، بیرونی مربوط، درونی نامربوط، بیرونی نامربوط) 70% سرعت بیشینهی هر فرد بود.<br /><br />نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری نشان داد، که استراتژی توجه مربوط درونی/ بیرونی منجر به اکسیژن مصرفی بالاتر، در نتیجه اقتصاد دویدن پایینتر در افراد مبتدی گردید. نتایج گروه توجه نامربوط درونی/ بیرونی نشان داد که دویدن با این دو شرایط سبب مصرف اکسیژن کمتر گردید (اقتصاد بالاتر). <br /><br />نتایج این پژوهش پیشنهاد میکند که توجه نامربوط اقتصادیترین روش در دویدن افراد مبتدی است.
واژگان کلیدی: استقامت,خستگی,اکسیژن مصرفی,دویدن
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1659.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_1659_efb8786cf88348ce07799ae7d17aafc4.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
روان سنجی نسخه فارسی ابزارهای اندازهگیری آمادگی جسمانی ذهنی و عینی در سالمندان ایرانی
151
180
FA
سید حجت
زمانی ثانی
0000-0001-7276-5289
دانشگاه تبریز
hojjatzamani8@gmail.com
زهرا
فتحی رضائی
0000-0001-7334-9228
دانشگاه تبریز
zahra.fathirezaie@gmail.com
کوثر
عباسپور
ایران- تبریز- دانشگاه تبریز- دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
kosar.abbaspour@gmail.com
رضا
پورصادق
دانشگاه تبریز
rpursadegh@gmail.com
10.22089/mbj.2020.8708.1876
نیاز به ابزارهای اندازهگیری آمادگی جسمانی تخصصی به ویژه در گروههای خاص، همچنان احساس میشود. از این رو با توجه به نقش و اهمیت اندازهگیری آمادگی جسمانی در قشر سالمندی، هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی ابزارهای اندازهگیری آمادگی جسمانی در سالمندان بود. روش تحقیق حاضر از نوع توسعهای بود. جامعه آماری شامل سالمندان ایرانی بود که 250 زن و مرد از شهرهای تبریز و تهران با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامه فرم کوتاه 36، پرسشنامه ارزیابی سریع فعالیت بدنی، پرسشنامه آمادگی بدنی خودگزارشی و آزمون آمادگی جسمانی سالمندان بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون، ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی اسپیرمن براون در نرمافزار اس.پی.اس.اس نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد که روایی ملاک همزمان براساس همبستگی بین اندازهگیریهای آمادگی جسمانی عینی و ذهنی، و روایی سازه بین برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی عینی و ذهنی با شاخصهای بدنی و میزان فعالیت بدنی تأیید شد. همچنین روایی سازه بین برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی عینی و ذهنی با کیفیت زندگی نیز مورد تأیید قرار گرفت. نتایج پایایی درونی آلفای کرونباخ برای آمادگی جسمانی عینی 69/0 و آمادگی جسمانی ذهنی67/0 بدست آمد. ضریب پایایی دونیمه کردن آزمون برابر با 65/0 و 69/0 بود. بر همین اساس میتوان گفت ابزارهای اندازهگیری آمادگی جسمانی عینی و ذهنی بررسی شده در این تحقیق در جامعه سالمندان ایرانی از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار هستند و میتوان از این آزمونها در شرایط مناسب جهت سنجش آمادگی جسمانی سالمندان استفاده کرد.
روایی,پایایی,آمادگی جسمانی ذهنی,آمادگی جسمانی عینی,سالمندان
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2099.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2099_1599715e19d9d0d7e1397f29d4716731.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
تاثیرخستگی برتصمیم گیری و رفتار جستجوی بینایی بازیکنان مبتدی و ماهر فوتبال
17
38
FA
مظاهر
رحیم پور
0000-0002-9707-0632
دانشجوی دکتری یادگیری حرکتی، دانشگاه آزاد تهران مرکزی
m10rahimpour@yahoo.com
محمدکاظم
واعظ موسوی
دانشگاه جامع امام حسین
vaez_mohammad@yahoo.com.au
مهدی
نمازی زاده
0000-0002-1503-468x
دانشیار دانشگاه آزاد واحد تهران شمال
drmnamazi@yahoo.com
امیر
شمس
0000-0001-9931-9158
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
amirshams85@gmail.com
10.22089/mbj.2018.5471.1639
هدف از این پژوهش، مطالعۀ اثر خستگی بر تصمیمگیری و رفتار جستجوی بینایی بازیکنان مبتدی و ماهر فوتبال بود. شرکت کنندگان 14 فوتبالیست مرد مبتدی با میانگین سنی 5/22 سال و 14 فوتبالیست مرد ماهر با میانگین سنی 4/27 سال بودند. هر دو گروه ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯾﯽ از ﻣﻮﻗﻌﯿـﺖ 1در مقابل 1 حملهای را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮدﻧﺪ. سپس تصمیم خود را که حرکت به چپ، راست و شوت بود در دو حالت بدون خستگی و خستگی اعلام کردند. نتایج آزمون t همبسته نشان داد که بین نمرات تصمیمگیری بازیکنان ماهر و مبتدی در قبل و بعد از خستگی تفاوت معنیداری وجود ندارد (05/0<P). تعداد و زمان تثبیتها با آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازهگیری مکرر ارزیابی شد. نتایج تعداد تثبیتها نشان داد که اثر اصلی سطح مهارت معنیدار بود (05/0>P)، امّا اثر اصلی مراحل آزمون معنیدار نبود (05/0<P). همچنین اثر تعاملی سطح مهارت در نقطه خیرگی، تعامل مهارت با مراحل آزمون، تعامل مناطق خیرگی با مراحل آزمون و تعامل سطح مهارت در مناطق خیرگی با مراحل آزمون معنیدار نبودند (05/0<P). نتایج زمان تثبیتها نشان داد که اثر اصلی سطح مهارت و مراحل آزمون معنیدار نبودند (05/0<P). اثر تعاملی سطح مهارت در مراحل آزمون و تعامل سطح مهارت، نقاط خیرگی در مراحل آزمون معنیدار بودند (05/0>P). پیشنهاد می شود که بر اساس شناسایی نقاط مهم اطلاعات به بازیکنان آموزش داده شود که در شرایط خستگی به مناطق مهمتر توجه کنند.
تثبیت,خیرگی,ردیاب بینایی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2787.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2787_4bfc66c754272699a29e43642fc94948.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
اثر ژنوتیپهای متفاوت ACE و ACTN-3 بر رشد مهارتهای حرکتی بنیادی کودکان 4 الی 6 ساله
63
84
FA
شهرام
نظرپوری
0000-0002-6491-8510
گروه تربیت بدنی- دانشگاه لرستان، ایران
snazarpouri@yahoo.com
عباس
بهرام
0000-0003-3430-4777
دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران.
abbas22ir@yahoo.com
10.22089/mbj.2019.6133.1696
چکیده<br />شناسایی عوامل مؤثر بر رشد مهارتهای حرکتی بنیادی که بهعنوان زیرساز مهارتهای حرکتی پیشرفته درنظر گرفته میشوند؛ میتواند، اهمیت زیادی در شناسایی و هدایت استعدادهای برتر ورزشی داشته باشد. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ژنوتیپهایACE وACTN-3 بر رشد مهارتهای حرکتی بنیادی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کودکان مهدکودکی 4 الی 6 ساله از شهر الشتر بود که بهشکل تصادفی خوشهای تعداد 50 نفر بهعنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل آزمون مهارتهای حرکتی درشت اولریخ- ویرایش دوم و استفاده از PCR جهت تعیین ژنوتیپهای ACE و ACTN-3 بود. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون t مستقل در سطح معناداری P<0.05، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کودکان برخوردار از آلل D ژن ACE، (ژنوتیپ DD یا ID)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ II (P<0.05)، و کودکان برخوردار از آلل R ژن ACTN-3، (ژنوتیپ RR یا RX)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ XX(P<0.000)، از رشد مهارتهای حرکتی جابجایی بهتری برخوردار میباشند. اما، هیچکدام از این تفاوتها در رشد مهارتهای حرکتی کنترل شیء (P>0.05)، مشاهده نشد. بنابراین، میتوان گفت که کودکان برخوردار از ژنوتیپهای DD یا ID ژن ACE و ژنوتیپهای RR یا RX ژن ACTN-3، از سطح رشدی بالاتری در اجرای مهارتهای حرکتی جابجایی برخوردارند و در صورت فراهم بودن شرایط محیطی مناسب این افراد در آینده نیز قادر به اجرای مهارتهای ورزشی در سطوح بالای عملکردی خواهند بود.
واژگان کلیدی: "ژنوتیپ","فنوتیپ","ژن ورزشی","رشد حرکتی","کودکان"
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2788.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2788_5744ff4fa41b10dd68c9e399d5f6d15b.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
تأثیر بازیهای بومی محلی بر تبحر حرکتی در کودکان 13-10 ساله شهر تهران باهوش هیجانی بالا و پایین
85
100
FA
بهزاد
محمدی اورنگی
دانشگاه خوارزمی تهران
behzadmoohamadi@gmail.com
فرهاد
قدیری
0000-0002-1884-4899
استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی
ghadiri671@gmail.com
محمدتقی
اقدسی
0000-0001-8921-1856
عضو هیات علمی گروه رفتار حرکتی دانشگاه تبریز
mt_aghdasi@tabrizu.ac.ir
رسول
یاعلی
خوارزمی
r.yaali@gmail.com
10.22089/mbj.2019.6435.1719
در این مقاله، تأثیر بازیهای بومی محلی بر تبحر حرکتی در کودکان 13-10 ساله شهر تهران باهوش هیجانی بالا و پایین بررسیشده است. 30 کودک با میانگین سنی (04/1 ± 46/11) از بین مدارس منطقه هفت تهران به روش هدفمند و بر اساس نمره کلی هوش هیجانی حاصل از پرسشنامه شوت و همکاران انتخاب شدند. شرکتکنندگان به دو گروه 15 نفره باهوش هیجانی بالا و پایین تقسیم شدند، بهطوریکه تفاوت معنیداری در تبحر حرکتی دو گروه وجود نداشت. برای سنجش تبحر حرکتی از آزمون برونینکس-اوزرتسکی دو استفاده شد. مداخلات تمرینی به مدت هشت هفته در یک سالن ورزشی بهطور یکسان برای دو گروه انجام شد. این تمرینات در هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه بود که 20 دقیقه ابتدایی به گرم کردن، 15 دقیقه پایانی به سرد کردن و 55 دقیقه باقیمانده مداخلات بازی محور بود. نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که بین دو گروه بعد از مداخله اختلاف معنیداری وجود دارد. کودکان باهوش هیجانی بالا تبحر حرکتی بالاتری داشتند. ازاینرو، بر اساس مزیت بازیهای حرکتی انتخابشده، بهکارگیری این روش تمرینی در مدارس میتواند کمککننده باشد. همچنین مربیان ورزشی میتوانند هوش هیجانی را بهعنوان یک متغیر مؤثر دررسیدن کودکان به سطوح بالای عملکرد ورزشی در نظر بگیرند.
هوش هیجانی,بازیهای بومی محلی,تبحر حرکتی,پسران
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2789.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2789_de8a7f36f92e3028f20fe75db0567615.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
رفتار حرکتی
2538-273X
2538-5593
13
43
2021
03
21
مقایسه دانش تاکتیکی و علاقه موقعیتی درآموزش سنتی و روشهای مبتنی بر بازی
123
150
FA
حسن
محمدزاده
0000-0002-6060-1479
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ارومیه
ha.moha64@gmail.com
الهام
دانشیار
تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ارومیه
eli.daneshyar@yahoo.com
10.22089/mbj.2020.8277.1846
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر مدلهای آموزش سنتی و بازی موقعیتی بر دانش تاکتیکی و علاقه موقعیتی پسران 10-12 ساله در فوتبال بود. آزمودنیها 24 دانشآموز مدرسه فوتبال (سن:73/0±11 ) بود. پژوهش شامل پیشآزمون، آموزش به دوشیوۀ بازی موقعیتی و سنتی، پسآزمون و آزمون یادداری تاخیری بود. آزمودنیها در دو گروه و به مدت 12 جلسه مطابق رویکرد آموزشی گروه خود به تمرین پرداختند. آموزش به شیوه بازی موقعیتی براساس مدل مبتنی بر بازی در پنج مرحله بود. در روش سنتی نیز آموزش با تأکید بر مهارت و تکنیک انجام شد. مقیاسهای دانش تاکتیکی و علاقه موقعیتی توسط فراگیران در تمام مراحل آزمونها تکمیل شد .برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد دانش تاکتیکی گروه بازی موقعیتی نسبت به گروه سنتی بیشتر بود. علاوه بر این امتیازات علاقه موقعیتی برای گروه بازی موقعیتی در پسآزمون نسبت به پیش-آزمون پیشرفت بیشتری را نشان داد و در عوامل چالش، نیاز به توجه، نوآوری، علاقه کلی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به اینکه مدل آموزش موقعیتی با سناریوهای بازی یک مدل خلاقانه آموزشی است که برای آموزش ورزشها در کلاسهای درس تربیتبدنی ارائه شده است، استفاده از این رویکرد جدید مبتنی بر بازی شاید بتواند علاوه برارتقاء سطح عملکرد بازی و یادگیری، موجب افزایش علاقه، کیفیت انگیزش و سطح فعالیت بدنی دانشآموزان شود.
بازی موقعیتی,دانش تاکتیکی,علاقه موقعیتی,سناریوی بازی
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2790.html
https://mbj.ssrc.ac.ir/article_2790_c596c3dc2cc2c34f25eaaf93e5fcf0ee.pdf