نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• داود فاضلی ¹
• حمیدرضا طاهری تربتی ²
• علیرضا صابری کاخکی ³
• فاطمه شاکری چناری ⁴

¹ استادیار رفتار حرکتی- دانشگاه شیراز

² معاون دانشگاه فردوسی مشهد

³ دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد

⁴ دانشجوی کارشناسی ارشد رشد حرکتی دانشگاه شیراز

چکیده

هدف این پژوهش بررسی تأثیر تمرین جسمی و ذهنی بر تغییرپذیری الگوی هماهنگی حرکتی و نرمی حرکت در ضربه گلف بود. به این منظور 30 نفر (میانگین سنی 3/4±25 سال) به صورت تصادفی به سه گروه تمرین جسمانی، تمرین ذهنی و کنترل تقسیم شدند. افراد 10 ضربه را به عنوان پیش ‌آزمون انجام دادند. سپس بر اساس گروه‌بندی خود در هر روز 180 کوشش (10 بلوک 18 کوششی) را تکمیل کردند. تمرین به مدت 6 روز ادامه داشت. شرکت‌کنندگان گروه جسمانی به اجرای تکلیف به صورت جسمانی پرداختند و شرکت‌‌کنندگان در گروه تمرین ذهنی فقط به مرور ذهنی تکلیف بدون انجام حرکت آشکار پرداختند. گروه کنترل فقط در آزمون‌‌ها شرکت کرد و تکلیف را تمرین نکرد. هفت روز بعد از آخرین روز اکتساب افراد مجددا 10 ضربه را به عنوان یادداری اجرا نمودند. دقت ضربه و کینماتیک حرکت در حین اجرای آزمون‌‌ها ثبت شد. تغییرپذیری الگوی هماهنگی حرکتی و جرک حرکت از داده‌های کینماتیک محاسبه شد. نتایج نشان داد که تمرین جسمانی و تمرین ذهنی در یادگیری ضربه گلف موثر بوده‌اند، اما این تأثیر برای تمرین جسمی بیشتر بود. همچنین نشان داده شد که اگرچه تمرین ذهنی مشابه با تمرین جسمانی موجب افزایش نرمی حرکت می-‌شود، اما این بهبود به اندازه تمرین جسمانی نبود. دلیل احتمالی برای این یافته‌‌ها می‌‌تواند وجود بازخورد واقعی در اجرای تمرین جسمانی باشد که موجب اصلاح و بروزرسانی مدل‌‌های درونی می‌‌شود.

کلیدواژه‌ها

• ضربه گلف
• جرک حرکت
• هماهنگی
• مدل‌‌های درونی

موضوعات

• یادگیری حرکتی

عنوان مقاله [English]

Effect of physical and mental practice on variability of movement coordination and smoothness

نویسندگان [English]

• Davoud Fazeli ¹
• Hamidreza Taheri ²
• Alireza Saberi Kakhki ³
• Fatemeh Shakeri Chenari ⁴

¹ Assistant Professor of Motor Behavior- Shiraz University

² Dr_Taheri Prof. Hamid Reza Taheri Vice Presidents of Ferdowsi University of Mashhad

³ Assistant Prof

⁴ Master Student of Motor Development at Shiraz University

چکیده [English]

The purpose of this study was to address the effect of physical and mental practice on the variability of movement coordination pattern and movement smoothness in golf putting. For this purpose, 30 participants (25± 4.3 years) were randomly divided into three physical practice, mental practice, and control groups. Participants performed 10 putts as a pre-test. Then they completed 180 trials (10 blocks 18 trials each) each day according to their grouping. The practice continued for 6 days. Participants in the physical group performed the task in physical format and the participants in the mental group just mentally rehearsed the task without any observable movement. The control group only participated in the tests and did not practice the task. Seven days after the last acquisition day, participants performed 10 trials as a retention test. Putting accuracy and movement kinematics were recorded during the tests. Variability of movement coordination pattern and movement jerk was calculated from the kinematics data. Results showed that physical and mental practice was effective in learning golf putting, however, this effect was higher for physical practice. Also, it was shown that although mental practice similar to physical practice increased movement smoothness, this improvement was higher for physical practice. A possible explanation for these results could be the existence of real feedback during physical execution which results in updating the internal models.

کلیدواژه‌ها [English]

• Golf putting
• movement jerk
• coordination
• internal models