نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکترا دانشگاه تهران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر بازخورد خود کنترلی بر یادگیری تکلیفی پرتابی در کودکان 10 ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم شهر همدان بود. نمونه آماری پژوهش شامل 20 کودک 10 ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود که بصورت تصادفی در دو گروه بازخورد خودکنترلی و جفت شده قرار گرفته و به تمرین مهارت پرتاب کیسه 100 گرمی لوبیا با دست غیر برتر در 6 بلوک 10 کوششی پرداختند، به منظور ممانعت از آگاهی نسبت به نتایج از عینک غواصی بدون دید استفاده گردید. در طول تمرین به گروه بازخورد خودکنترلی هر زمان از سوی آنها درخواست می شد بازخوردی که نشان دهنده جهت و اندازه خطا بود بصورت کلامی ارائه می شد در همین زمان به فرد جفت شده با آزمودنی در گروه بازخورد خودکنترلی نیز همان برنامه بازخوردی ارائه گردید، تنها تفاوت دو گروه توانایی کنترل دریافت بازخورد از سوی آزمودنیها بود. پس از 24 ساعت آزمودنیها در آزمون یادداری که شامل انجام 10 کوشش بدون دریافت بازخورد بود شرکت نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون ANOVA با اندازه گیریهای مکرر و آزمون تی نشان داد، تفاوت مابین گروه بازخورد خود کنترلی و گروه جفت شده در طول مرحله اکتساب معنی دار نبود ولی در آزمون یادداری این تفاوت معنی دار بود (05/0p≤). این یافته ها تایید مجددی بر این نکته می باشد که ارائه بازخورد بصورت خود کنترلی حتی در کودکان با اختلالات ژنتیکی بدلیل درگیری فعالانه تر یادگیرنده در فرآیند یادگیری و افزایش انگیزش در یادگیرنده، برای یادگیری سودمند می باشد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The effect of self-controlled feedback on learning of a throwing task in 10 years old children with autism spectrum disorder in Hamadan city
نویسنده [English]
- Mohammadreza Ashtari
چکیده [English]
The aim of present study was examine the effect of self-controlled feedback on learning of a throwing task in 10 years old children with Autism spectrum disorder in Hamadan city. The subjects of the study included 20 children (10 years old) who suffered with Autism spectrum disorder in Hamadan city that assigned to self-controlled and yoked groups randomly and practiced throwing of 100 (gr) bean bag with non-dominant hand and eyes closed, in order to prevent of knowledge of their results. During the acquisition phase, we gave to our self-controlled group verbal feedback, whenever they asked for it which included direction and amounts of their performance, in the same time the yoked group replicated the feedback schedules of their counterparts in self-controlled group without any choice, the only difference was the ability of control feedback. After 24 hours participants performed retention test which included performing of 10 trials without any feedback. The analysis of data with ANOVA, repeated measure and T test showed that, in acquisition phase, differences between self-controlled feedback and yoked groups was not significant but it was significant in retention test (p≤ 0.05). These finding confirm that self-controlled feedback even in children with genetically disorder due to more active involvement in learning process and increase of motivation is more beneficial for learning.
کلیدواژهها [English]
- Autism
- self-controlled feedback
- Retention
- Performance
- Learning